Αυτό που καθορίζει τον άνθρωπο, δηλαδή το βασικό
του κριτήριο, είναι η αγάπη, από την οποία γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και
πεθαίνουμε πράγματι σε κατάσταση αγάπης.
Οι γονείς μας μας γεννούν μέσα από την αγάπη τους
και μας μεγαλώνουν με την αγάπη τους, ενώ όταν ερχόμαστε κοντά στο θάνατο βρισκόμαστε
σε μία κατάσταση αρμονίας, όπου δεν υπάρχει θέση για αρνητικά συναισθήματα και
το μόνο που παραμένει είναι η αγάπη.
Εάν ζούμε μέσα στην αγάπη δεν θα αρρωστήσουμε. Επίσης,
εάν υπάρχει αλληλοσεβασμός είναι αδύνατο να υποφέρουμε από παθήσεις του
πνεύματος, όπως η κατάθλιψη. Η κατάθλιψη συνδέεται με τον εγωισμό και την
επικέντρωση στο «εγώ», με αποτέλεσμα να προσβάλλεται τελικά το σύστημα του
γκαν-ήπατος.
Έτσι, λοιπόν, είναι σημαντικό να σεβόμαστε τους
συνανθρώπους και τους ασθενείς μας. Με αυτόν τον τρόπο και σε αυτό το κλίμα
αγάπης οι ασθενείς θα αναρρώνουν γρήγορα. Από την άλλη πλευρά, οι ασθενείς
πρέπει να αγαπούν τον θεραπευτή τους. Αυτού του είδους η «ανταλλαγή» αγάπης
είναι καλύτερη από οποιοδήποτε βότανο ή φάρμακο.
Συνεπώς,
το πρώτο στοιχείο που πρέπει να αναπτύξει ο άνθρωπος και ο θεραπευτής είναι η
αγάπη, καθώς τα λεφτά και τα υλικά αγαθά δεν είναι σημαντικά. Οι άνθρωποι
εστιάζουν την προσοχή τους στα χρήματα, έτσι ώστε να αγοράσουν σπίτια, όμως
τελικά έρχεται ένας σεισμός και όλα τα σπίτια καταστρέφονται. Η αγάπη και η
εσωτερική καλλιέργεια, ωστόσο, παραμένουν όρθιες.
